In 1550 verscheen de eerste editie van De levens van de grootste schilders, beeldhouwers en architecten, geschreven door de schilder-architect Giorgio Vasari (1511-1574). De levens bestaat uit een reeks boeiende biografieën van kunstenaars vanaf het einde van de dertiende eeuw tot en met Vasari's eigen tijd. In dit boek vertelt Vasari hoe de kunst ten tijde van Giotto opnieuw werd geboren, zich vervolgens steeds verder ontwikkelde en in de zestiende eeuw de volmaaktheid bereikte. Het hoogtepunt van deze artistieke evolutie in drie etappes is volgens Vasari het werk van de 'goddelijke' Michelangelo. Het evolutionaire perspectief dat in het boek wordt gepresenteerd bleek zo sterk, dat de visie op de kunst van de Renaissance er blijvend door is bepaald. Voor kunsthistorici was en is De levens een uiterst belangrijke, zoniet unieke bron bij de bestudering van de kunst van de Renaissance. 'Een allesoverheersend beeld blijft achter: dat van een Italië waarin óf kunst werd gemaakt en dat op het hoogste niveau, óf opdrachten tot kunst werden gegeven en dat vanaf het hoogste niveau: pausen, vorsten en kardinalen.' de Volkskrant