In de jaren 1885-1887 geniet Guy de Maupassant van de roem en de invloed die hem inmiddels ten deel zijn gevallen. In de herfst jaagt hij in Normandië, in de winter spelevaart hij op de Midellandse Zee en in de zomer geniet hij van de Seine bij Parijs. Hij geeft feesten, gaat veel uit en duelleert zelfs bijna.

Dat alles neemt niet weg dat De Maupassant in toenemende mate bezeten wordt door het gevoel dat de mens vastzit in een vijandige en eigenlijk onbekende wereld. Het is te danken aan zijn pogingen zich te ontdoen van zijn dwanggedachten, zoals zijn biograaf Troyat stelt, dat van de negenendertig verhalen in dit zevende deel van de verzamelde verhalen, er tien betrekking hebben op dit thema.

De bekendste verhalen in Het konijn zijn 'De herberg', 'De Horreda' (De Maupassants meest besproken verhaal) en 'De nacht'.

De schrijver raakt bovendien steeds meer gefascineerd door de uitluikende psychiatrie, een fascinatie die de Parijzenaars met hem delen. Ondanks zijn oprukkende ziekte schrijft De Maupassant in deze periode prachtige poëtische verhalen als 'Het wrak', en natuurlijk de vaste portie Normandische verhalen, waaronder het kostelijke titelverhaal.