De moderne Franse poëzie is een literair hooggebergte met toppen die onwaarschijnlijk hoog bij elkaar liggen. Les fleurs du mal van Baudelaire verscheen in 1861. Tien jaar later toog Rimbaud op uitnodiging van Verlaine naar Parijs, met in zijn bagage de 'Bateau ivre'. Tijdgenoot Mallarme had grote bewondering voor Valery, en van Apollinaire lopen korte, heldere lijnen naar Eluard en Breton, die op hun beurt weer zijn verbonden met Michaux en Ponge, Prevert, Queneau en Char. Zelden zullen in zo'n korte periode en in een taalgebied zoveel grote dichters verzen hebben gepubliceerd. Alle dertien hebben ze een eigenzinnig en volstrekt uniek oeuvre op hun naam, waarin we nooit uitgelezen raken.

In het laatste kwart van de vorige eeuw zijn we in Nederland het zicht op het wonder van de Franse poëzie in hoog tempo verloren. Deze anthologie brengt daarin verandering. Samensteller Guus Luijters heeft zich ten doel gesteld een bloemlezing te maken die ook in een Franse boekenkast niet zou misstaan. Uit het werk van alle dertien dichters is een representatieve keuze opgenomen, met een vertaling van gerenommeerde dichters en vertalers. Deze uitzonderlijke anthologie geeft de Franse dichters en hun poëzie in een klap de plek terug waar ze recht op hebben.