In Mijmeringen en kleine troost, een bundel van kortverhalen, brengt de schrijfster als in een mozaïek, soms met uitbundige humor, een andere keer met een traan, universele thema's samen zoals liefde, vervreemding, de ontdekking van een nieuwe wereld, het syndroom van het verlaten nest, …

In veel van de verhalen voel je het voortdurende pendelen tussen twee werelden – een oude: Roemenië, met pijn in het hart achtergelaten, en een nieuwe: België, waar de auteur leeft – vergezeld van een intens gevoel van nostalgie, maar ook van het geloof dat niets op deze wereld perfect en alles verbeterbaar is.

En van de ervaring dat mensen in wezen overal dezelfde zijn.