Zoals in de weerspiegeling van het water dingen elkaars evenbeeld zijn, zo glijden het innerlijk en uiterlijk waarneembare vaak onmerkbaar in elkaar over. Waar eindigt de stroom van indrukken van buiten en waar begint de innerlijke stroom het evenbeeld te scheppen?

De tuinen van wijsheid geeft in verhalende vorm op fascinerende wijze zo'n spiegeleffect weer. Het boek is enerzijds de beschrijving van de ontwikkeling van inzicht door meditatie, maar tegelijkertijd een projectie daarvan in de buitenwereld. De personages zijn niet alleen een uitwendig gegeven, maar staan voor de verschillende

aspecten van innerlijke ontwikkeling; ze zijn niet aan plaats gebonden, tijdloos en in ieder mens aanwezig.

De tuinen van wijsheid is geen verhaal of roman in eigenlijke zin, maar eerder een weergave van een bespiegelende ontwikkeling, waarin de werkelijke aard der dingen tenslotte in de innerlijke stilte en vrijheid van de geest gevonden en begrepen wordt.