Is het terecht dat sommige baby’s die met een handicap ter wereld komen niet worden behandeld en sterven? Mag onze familie voor ons beslissen als we dat zelf niet kunnen? En hebben zieken en gehandicapten dezelfde rechten als gezonde mensen? Bij wilsonbekwame mensen die ondraaglijk lijden wordt in Nederland soms overgegaan tot ongevraagde levensbeëindiging; soms ook wordt bij deze patiënten afgezien van een levensreddende behandeling. Over de vraag of dit aanvaardbaar is debatteren artsen, ethici en juristen, maar het brede publiek houdt zich met dit onderwerp nauwelijks bezig. Gerbert van Loenen geeft een vlijmscherpe analyse van hoe er geoordeeld wordt over het leven van zieken en gehandicapten. De rechtspraak laat de uiteindelijke beslissing hieromtrent over aan artsen; deze blijken het begrip ‘uitzichtloos en ondraaglijk lijden’ verschillend op te vatten, met verstrekkende gevolgen. Van Loenen zet met 'Hij had beter dood kunnen zijn' een belangrijke nieuwe stap in het debat over de waarde van leven en de vraag wie daarover mag beslissen.