De al wat oudere Rataoú, actrice bij het lichte toneel, blikt op haar harde en bewogen leven terug. Tijdens de bezetting werd haar moeder, om de kinderen te kunnen voeden, de minnares van een Italiaanse officier. Aanvankelijk ontmoette ze daarvoor begrip, maar na de bevrijding werd ze als een colleborateur vernederd. Ranaoú ontfermt zich over haar moeder en vlucht met haar naar Athene, waar ze zich tijdens de jaren van wederopbouw al bedelend door het leven slaan. Later maakt Ranaoú carrière bij het toneel en lijkt zij een normaal bestaan op te bouwen. Dat is een bestaan vol passie, leugens en overlevingsstrijd. De moeder van de hond vertelt het verhaal van een bijzondere en zwaar beproefde vrouw. Het is een meeslepende vertelling die ons binnen voert in de felle achterkant van het moderne Griekenland.