In 1991 ging Jason Burke naar de Koerdische guerillastrijders in Noord-Irak. Het zou het begin worden van een lange en opmerkelijke zoektocht die hem onder meer naar de zinderende Sahara voerde, de ijskoude toppen van de Himalaya, het onherbergzame Afghanistan en het in lichterlaaie staande Irak. In de ‘islamitische wereld’ ontmoette hij leven en dood, oorlog en vrede, bekrompenheid en tolerantie, haat en vriendschap. De weg naar Kandahar is het integere én intrigerende verhaal van een reiziger op zoek naar het antwoord op een van de belangrijkste vraagstukken van deze tijd: hoe moeten we de islam en het daarmee samenhangende radicalisme begrijpen? Burkes zoektocht is persoonlijk van aard: hij beschrijft gehavende vluchtelingen en hooggeplaatste politici, Amerikaanse scherpschutters en geharde mujahideen. Maar het is ook een reis in de geschiedenis en in de rijke ideeënwereld van de islam, en een tocht langs de ideologieën die de betrekkingen tussen de islamitische landen en het Westen beïnvloed hebben, ten goede of ten kwade. Ten slotte is het een reis naar de harde werkelijkheid van de moderne oorlogvoering en de hedendaagse media.
Toch zijn Burkes conclusies niet pessimistisch. Ondanks de soms fnuikende gevolgen van de war on terror ontwaart hij bij veel van zijn gesprekspartners wezenlijke gematigdheid, gezond verstand en medemenselijkheid. De weg naar Kandahar is een levendig en onderhoudend, maar vooral ook een belangrijk boek. Het laat ons – in al zijn verscheidenheid
en tegenstrijdigheden – een wereld zien die in het Westen hoognodig beter begrepen moet worden.