Na haar aankomst in Afghanistan, waar ze als radioverslaggeefster het laatste verzet van de Taliban zou verslaan, besluit Sarah Chayes haar microfoon neer te leggen en deel uit te maken van de geschiedenis. Ze slaat haar tenten op in Kandahar, het voormalige hart van de Taliban. Daar ziet ze hoe de pogingen om het land weer op te bouwen en een democratie te stichten uitlopen op een drama. De Taliban zijn verdwenen, maar Amerikaanse functionarissen staan toe dat de corrupte en wrede krijgsheren opnieuw aan de macht komen.
In de zee van corruptie en geweld ontmoet Chayes één man die integer lijkt, het hoofd van politie van Kandahar, met wie ze na aanvankelijk wederzijds wantrouwen een vriendschap begint. De ontwikkeling van deze vriendschap, die staat voor de hoop op een betere toekomst, is de rode draad in het boek. Via hem smeedt ze unieke banden met de familie van de Afghaanse president Hamid Karzai en leert ze de belangrijke figuren uit het plaatselijke bestuur kennen. Maar de hoop houdt geen stand: haar vriend wordt vermoord.
Sarah Chayes is dieper in Afghanistan doorgedrongen dan wie ook. Haar boek maakt dat je het woestijnzand en het straatstof tussen je tanden voelt knarsen. Ze gebruikt de microscoop, niet de telescoop. Door haar precieze observaties leer je het verleden, heden en de toekomst van het land doorgronden.