Op een avond kwam ter sprake of het wel goed te keuren was dat ik zo vaak ging fietsen en feesten met een indojongen, iemand van gemengd bloed dus. Voor het eerst hoorde ik toen mijn vader citeren: East is East and West is West. And never the twain shall meet. Ik was koppig genoeg om dat dadelijk te veranderen in: Forever the twain shall meet. Dat was voor mij de werkelijkheid van alle dag. Mijn vader vertelde me bij die gelegenheid over zijn moeilijke en tragische vriendschap met Odjong, die een Chinese voorvader had die van een Dayakvrouw van de Ibanstam tot echtgenote had gekozen, en over hun ervaringen op het eiland Borneo. Het was een verhaal met hiaten die aan- en ingevuld werden door mijn fantasie. Maar zwischen Traum und Wirklichkeit liegt ein Weg unendlich weit, zong Zarah Leander in die dagen. Het boek over Odjong is daarom geen verslag maar een roman. Ik hou van unendlich weit en mijn veranderd citaat: Forever the twain shall meet is in deze tijd in onze westerse samenleving een dagelijkse realiteit.