Landing op Kalabahi is een licht geromantiseerde autobiografie van mijn jeugdjaren op Sumatr en Java. Het boek, gebaseerd op de dagboeken die ik aldoor bijhield van mijn elfde tot mijn negentiendejaar, begint op het eiland Alor in het oostelijk deel van Indonesië. Daar, in Kalabahi, leek alles zo op het Indië uit mijn jeugd, dat ik, intussen vijfenzeventig jaar, terug scheen te zijn in mijn kindertijd. Misschien heeft Yioshi, de vriend van de Andaman-eilanden, iets te maken met het ontstaan van dit boek. Op al mijn reizen kwam ik even met hem samen, maar niet te lang, want "we mochten geen tevreden mensen worden". In gedachte reisde ik af naar Alor nar de plaatsen van mijn jeud: ik kwam oom Bér weer tegen die mij wilde opleiden tot wereld reizigster. Ik ontmoette Ràmeh die mij alles leerde over het bouwen van een hut in het oerwoud, het tegen de stroom in palen van een vlot op de lematang rivier. Van Sumatra verhuisde ik naar Java. Ik leerde, voor zover het te leren valt, afscheid neme