Theologen, pastores en catecheten zijn afhankelijk van verhalen. Verhalen van mensen in een pastorale situatie, verhalen op school die moeten worden geduid, verhalen uit de bijbel die gelezen en uitgelegd worden. Hoe verhouden deze verhalen zich tot het Grote Verhaal? Vertelt het Christendom een allesomvattend verhaal? Een verhaal dat almaar herhaald wordt omdat het een legitimerende functie heeft, zoals de grote politieke verhalen? Een verhaal dat almaar ingeroepen wordt omdat het verklarende kracht heeft zoals de grote verhalen van de natuurwetenschappen? Een verhaal dat groot is omdat het geen andere vertellingen naast zich duidt? Hoe groot zijn de verhalen van het christendom en de christelijke theologen? En als het waar is, zoals de filosofen van de postmoderniteit ons voorhouden, dat we het einde van de grote verhalen beleven, wat betekent dit dan voor de verhalen van de bijbel? Ziehier een aantal vragen die zijn vervat in de vraag van de titel van dit boek: Is het grote verhaal verloren? Anders dan sommige postmoderne filosofen gaan de schrijvers er niet al bij voorbaat van uit dát het grote verhaal verloren is. Wat overigens ook weer niet betekent dat enkelen van hen dit niet zouden willen bespoedigen of wensen.