Dit verhaal gaat over mij. Een kind dat geboren in 1938 als oudste dochter opgroeide in een steeds groter wordend gezin. Tijdens en vlak na de oorlog was het daar zeker geen weelde maar er was altijd eten. Kleding was een groter probleem en bestond daarom meestal uit krijgertjes en als het niet paste werd het wel vermaakt. Met veertien jaar ging ik van school. Een baantje was al geregeld, mee sjouwen aan de zak van armoe heette dat. Toen In 1955 het tiende kind werd geboren was ik 17 jaar en had ik al een vriendje. Mijn ouders deden er alles aan om ons goed op te voeden. Eerlijkheid, luisteren en geen schulden maken stond bovenaan. Van mijn verdienste mocht ik het meeste houden om te sparen. Dat kwam goed van pas toen we wilden trouwen en er geen huizen waren. We konden toen een huis kopen. Vreemd en stil was in het begin van ons trouwen na 26 jaar in een groeiend gezin en nu samen. Wat zijn we veel keren op zondagmorgen thuis een bakkie wezen doen. We kregen drie gezonde jongens die nu ook al lang het huis uit zijn. Ondertussen zijn we een opa en oma van bijna 85. Ik wilde dit boek schrijven zodat onze kinderen en kleinkinderen weten hoe het vroeger was, niet rijk maar niet het ge