Dit autobiografische verhaal gaat over een naïef jong meisje dat opgroeit tot een wereldvreemde jonge vrouw. In brieven aan haar vader, die het gezin verlaten heeft toen ze zes jaar was en ze met haar familie in Zuid-Afrika woonde, beschrijft zij hoe zijn afwezigheid en de gevolgen daarvan haar gevormd hebben. Het verhaal laat de impact zien van een ingrijpende sekservaring op jonge leeftijd, hoe zo'n gebeurtenis doorwerkt in de ontwikkeling van een jong meisje, en hoe dit haar opbreekt in relaties die zij later heeft. Parallel aan die ontwikkeling loopt een andere verstorende invloed van een moeder die, overweldigd door de taak vier jonge kinderen alleen te moeten opvoeden, leeft in haar eigen illusionaire wereld en de scepter zwaait over een verwrongen gezinscultuur waar de Moeder-Niet-Lastig-Maken-code overheerst. In deze schizofrene wereld waar afkeuring subtiel de boventoon voert om de illusie van een harmonieus gezin in stand te houden, is geen ruimte voor openheid en onderling vertrouwen. Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van een vrouw die terugkijkt op een avontuurlijke levensreis. In de onmetelijke leegte van de Australische outback heeft zij eindelijk genoeg afstand en rust om zich van de ontwrichtende gezinscultuur bewust te worden. Na een moeizaam proces durft zij eindelijk zichzelf bloot te geven en ontdekt zij de helende werking van liefde. Zij leert zichzelf onvoorwaardelijk te accepteren, en met die liefde voor zichzelf haar traumatische ervaringen te begrijpen, te erkennen en los te laten.