Bestaat er een biotoop die meer dan de politiek
in de ban is van hoogmoed? Waar leeft er meer
afgunst? Hoe gulzig wordt er niet met mensen
omgesprongen? Waar is er meer kwaadheid of
machtswellust? Kom je wel toe met zeven
hoofdzonden, als je de gebreken in het politiek
bedrijf wil beschrijven?
Is de politiek daarin uniek? Of biedt die zo
vaak verguisde microkosmos juist een getrouw
spiegelbeeld van de samenleving? Staan we
niet gewoon oog in oog met ons eigen menselijk
falen?
Dit boek put uit een denkkader dat eeuwenoud
maar nog altijd even confronterend als inspirerend
is: dat van de zeven hoofdzonden. Kunnen
zij een actueel kompas voor politiek en samenleving
opleveren? In een stijl die nuchterheid
en engagement combineert, neemt dit essay de
lezer mee achter de coulissen van de politiek.
De kritische beschouwingen zijn confronterend,
maar allerminst bitter. De toon in dit persoonlijke
relaas is niet cynisch, maar juist verrassend
hoopvol.