Eeuwenlang zijn de evangeliën in het christendom gelezen zonder noemenswaardige kennis van het jodendom. Daar is sinds de vorige eeuw gelukkig verandering in gekomen. Steeds duidelijker is geworden dat we Jezus alleen kunnen begrijpen als we hem willen zien als een joodse leraar in zijn tijd. Maar dat ook de evangelisten joodse schriftgeleerden waren, is minder bekend. Zij worden vaak nog gezien als degenen die de stap uit het jodendom hebben gezet en zich ertegen zijn gaan afzetten.

Na alle nieuwe inzichten die de laatste decennia zijn ontstaan over het joodzijn van Jezus, vraagt dit boek vooral aandacht voor de evangelisten als joodse verhalenvertellers. In dit boek laat Peter van 't Riet zien dat ook de evangelisten, net als Jezus, door en door joods zijn geweest en er niet op uit waren een nieuwe godsdienst te stichten los van het jodendom.

Behandeld worden de Hebreeuwse gedachtewereld van de evangelisten, de schriftelijke en mondelinge tradities waarvan zij gebruik maakten, het joodse leven in hun verhalen en de midrasjmethode waarmee zij hun verhalen schreven. De laatste twee hoofdstukken gaan over de eeuwenlange verwijdering van het christendom ten opzichte van het jodendom, en over de nieuwe toenadering die er na de Tweede Wereldoorlog is ontstaan.

De eerste uitgave van dit boek in 1986 was al snel uitverkocht en werd twee jaar later herdrukt. Het boek is in de loop der jaren uitermate geschikt gebleken voor gespreksgroepen, leerhuizen, theologische vorming etc., maar ook voor preekvoorbereiding en persoonlijke bezinning. Zowel theologen als andere geïnteresseerde bijbellezers kunnen veel nieuwe inzichten opdoen uit dit boek.