Willem Barnard becommentarieert de moderne tijd - al een leven lang. In deze verzamelde dagboeken, schrijft over het meest intieme en het meest publieke. Het is een profetisch commentaar bij het leven van de afgelopen 50 jaar in de lage landen van het oude Europa. Het wordt akelig donker, daar.

Hij schrijft met krachtige opinies en aanstekelijke woede. Over de macht van het militarisme, de invloed van de economie, de dreiging van de islam, de verhuftering van de samenleving. Maar ook over de taal die redt - en over zijn kinderen.

In Een zon diep in de nacht zijn Barnards dagboeken bijeengebracht. Het zijn indringende, vaak verontrustende - en soms hilarische teksten. Neutraal zijn ze nooit, steeds is het gerichte aandacht op de condition humaine. Er gaat een appél van uit.

Over de auteur
Barnard is een van de meest invloedrijke theologen van de afgelopen 50 jaar - zonder dat zelf ooit te willen zijn. Sterker nog: hij wil het beslist niet zijn - theologen dient met te wantrouwen! Mede door zijn teksten, zijn poëzie en schriftuitleg hebben de kerken in Nederland evenwel een stille revolutie in hun liturgie doorgemaakt. Hij is daarmee toch een van de aartsvaders van de Nederandse theologie. Onder de naam (Guillaume) Van der Graft publiceert hij poëzie, waaronder het prachtige: Praten tegen langzaam water, Gedichten 1942-2007.