Willem Barnard/Guillaume van der Graft is bekend als dichter van zeer veel kerkliederen en gedichten. Een aantal daarvan wordt in dit boek uitgebreid besproken. Het zijn gedichten en liederen, ontstaan in zijn Amsterdamse periode, toen de dichter Van der Graft en de dominee Barnard eindelijk elkaar vonden. Poëzie en taal enerzijds, kerk en liturgie anderzijds zijn in hem een verbintenis met elkaar aangegaan, die rijke vrucht gedragen heeft. De nieuw psalmberijming was één van de eerste oefenterreinen, waarop bijbeltaal en dichtkunst de aanzet tot liturgievernieuwing gaven.