Voordat het Corpus Hermeticum beschikbaar kwam in het Westen in de Latijnse vertaling van Marsilio Ficino (eerste druk: Treviso 1471) was de Asclepius het enige bekende Hermetische werk in de middeleeuwen en lang daarvoor: nog in de vierde eeuw kende de kerkvader Lactantius het werk onder de naam ¿Logos teleios¿, de Volkomen Openbaring.

De Asclepius is ontstaan in de eerste eeuwen na Christus, waarschijnlijk in Alexandrië. De schrijver ervan geeft blijk van zijn bekendheid met zowel Egyptische mysteriegodsdiensten, als middelplatonistische filosofie, de Septuaginta, en esoterische joodse tradities: hij weerspiegelt het syncretisme van zijn tijd. Opvallend is echter zijn oorspronkelijkheid in de benadering van de relatie tussen mens en kosmos, zijn liefde voor de natuur en zijn liefde tot God. Zijn positieve waardering van de mens: ¿De mens is een groot wonder¿ werd opgepakt in de Renaissance, onder andere door de filosoof Pico della Mirandola. Maar ook de magische en occulte elementen in de Asclepius werden in de Renaissance onderkend.

De Asclepius is tot nu toe niet in druk verschenen in een Nederlandse tekstuitgave. De vertaling van de hand van Gilles Quispel berust op Latijnse, Griekse en Koptische bronnen. De tekstpassages worden voorafgegaan door inleidingen en gevolgd door commentaren.