De Nederlandse scheepsbouw heeft in de achttiende eeuw een aantal belangrijke ontwikkelingen gekend, waarvan de introductie van het scheepstekenen als de meest indringende mag worden aangemerkt. Het gebruik van ontwerp- en bouwtekeningen vanaf circa 1725 betekende een breuk met de Ambachtelijke bouwmethoden van de voorgaande eeuwen en de overgang van een traditionele, ambachtelijke bedrijfsvoering naar een moderne, technologische aanpak. Deze cruciale overgang ging gepaard met een rel van nationale proporties, die werd uitgeleefd in heftige polemieken. Oorzaak hiervan was de aanstelling van Britse scheepsbouwers op de Admiraliteit van Amsterdam, terwijl de Hollandse scheepsbouw van achterlijkheid werd beschuldigd - een beschuldiging die onterecht was, zo wordt in deze studie voor het eerst aangetoond. Door de analyse van de tekentechnieken wordt nieuw inzicht verkregen in de kennis en vaardigheden van de scheepsbouwers uit die tijd. In toegevoegde bijdragen van gerenomeerde scheepsbouwkundigen worden ontwerpen uit de tijd doorgelicht.