Door middel van historisch-archeologisch onderzoek wordt het leven van de walvisvaarders op Spitsbergen gereconstrueerd
Op zoek naar een noordelijke zeeweg naar Azië en Indië ontdekten de Hollanders aan het eind van de 16de eeuw het arctische gebied en de walvissen daar. De jacht op het grootste zoogdier van de aarde begon er pas later, toen aan het begin van de Gouden Eeuw de vraag naar vetten en oliën in de republiek sterk toenam en de economische betekenis van de walvis werd ontdekt. Hollanders, Zeeuwen en Friezen , sinds 1614 verenigd in de Noordindische Compagnie, voeren naar spitsbergen om er met de harpoen op de Groenlandse walvis te jagen. De enorme kadavers werden op de kust van Spitsbergen tot honderden tonnen traan verwerkt.