Hoe was het om communiste te zijn in de jaren van de Hongaarse opstand in die autarkische CPN-wereld met zijn eigen boeken en films, modeshows en vakantiekampen? Hoe was de verhouding tussen mannen en vrouwen in de geïsoleerde communistische gezinnen? Hoe was het o m. in de jaren vijftig niet Libelle en Margriet te lezen maar Vrouwen voor Vrede en Opbouw? In dit boek wordt op een nieuwe manier gekeken naar de ontwikkeling van een politieke organisatie. Het portretteert de in 1946 door vrouwen uit het Nederlandse verzet en het concentratiekamp Ravensbrück opgerichte Nederlandse Vrouwenbeweging (NVB), een brede beweging die in de naoorlogse jaren veranderde in een communistische vrouwenorganisatie, Die verandering wordt hier verklaard uit een combinatie van politieke, sociale en psychische achtergronden. Opoffering en heroïek zijn de sleuteltermen waarmee de toenmalige vrouwelijke communistische cultuur valt te kenschetsen. Er werd veel van de leden gevergd maar ook veel geboden. Het marxisme als alomvattend verklarend verhaal gaf vrouwen greep op hun eigen leven, en bovendien een levensstijl. Dat was zo aantrekkelijk dat men er zelfs de uitstoting van kampvriendinnen uit de organisatie voor over had. Van die Uitstotingsprocessen onthult dit boek voorbeelden op basis van nooit eerder gepubliceerde interne stukken en brieven.