Stephan Sanders begint zijn reizen doorgaans niet als reiziger, maar als toerist met het idee van zon en zee. Hij gaat niet zozeer ergens naar toe, maar laat iets achter - een min of meer georganiseerd leven. Plotseling is hij een onbeschreven blad, de vrouw naast hem in het vliegtuig kent hem niet, en waarom zou hij niet een loodgieter kunnen zijn, of een nachtportier? Hij verheugt zich op hotels en resorts die de belofte van calme, luxe et volupté in zich dragen. Je steekt een vinger buiten de deur en het buitenleven neemt meteen je hele hand. Zoals in Gambia, waar Sanders een zekere Omar ontmoet uit Sierre Leone, paar jaar jonger dan hij, en veel meer soldaat. 'Hoeveel mannen heb jij nou in je leven gedood, om en nabij?' De oprechte vraag van iemand die in hem een soortgenoot ziet. En hoeveel vraagt hij nou voor een nachtje met die dikke, Duitse vrouw die hen keurt als ze hun push-ups doen op het strand? Achter de hotelmuren begint het misverstand, en uiteindelijk de oorlog.