Juan wacht op een druk perron, de anticipatie van de trein wordt steeds uitgesteld. Het wachten brengt personen op zijn pad die hem aansporen tot nadenken, tot diep kijken in zichzelf.

Juan is een jonge man, zeer bewust van zijn intellect, maar allesbehalve van zijn emoties en integere innerlijke kracht die iedereen bezit. Spijt en boetedoening zijn zelf vervreemdende elementen in zijn persoonlijkheid, in zijn leven. Hij wacht op een trein die maar niet komt, het wachten zorgt voor een diepe kijk in zichzelf, in de zaken die verbindend zijn, die zijn levenskracht belichamen, alsook die van iedereen. Vergeving, (zelf)liefde, kwetsbaarheid en zoveel meer komen voort uit zijn introspectieve beleving, een krachtig instrument dat zijn leven verandert.