In de achttiende eeuw vonden de Engelsen het kusttoerisme uit en ze exporteerden het over het Kanaal naar Oostende. De koninklijke familie kreeg de smaak van de gezonde zeelucht te pakken en in het zog van de gekroonde hoofden volgde de gegoede burgerij. Ieder jaar kwam er meer welvarende toeristen, tot de Eerste Wereldoorlog als dat moois verwoestte.
Na de oorlog bouwden ze er villa's, nog mooier, nog grootser. In de jaren twintig en dertig was het goed leven in de buurt van strand en zeewater. Het bruine kleurtje dat vroeger het voorrecht was voor het gewone volk, werd voortaan opgeëist door wie de centen had om te zonnen.

Van hetzelfde decorum van villa's en zonnebruin maakten ook de grootouders van Diane De Keyzer deel uit, toen ze in 1930 in de villa 'Jeanne' op de dijk van Heyst-sur-Mer hun intrek namen. Zij waren er niet heer en meester, maar meid en knecht. Nog vóór de Tweede Wereldoorlog de fraaie kustlijn voor een tweede keer belaagde, proefden zij van wat nu tot het voltooide verleden tijd behoort. Het enige wat blijft, is de nostalgie over wat er ooit stond waar nu hoogbouw naar de massa lonkt.