Nederland is een kenniseconomie en een informatiemaatschappij. Kennis en informatie zijn van groot belang voor economische voorspoed en maatschappelijk welzijn, wetenschap is een cruciale productiefactor. Dit heeft grote gevolgen voor de universiteiten, die meer en meer betrokken raken in een internationale concurrentieslag en steeds bedrijfsmatiger gaan functioneren. Niet al die gevolgen pakken even gunstig uit voor het wetenschappelijk onderwijs en onderzoek zelf. De aloude onafhankelijkheid van het academisch onderzoek staat onder druk, de publieke, intellectuele rol en aanwezigheid van wetenschappers wordt bedreigd, sociale en vooral geesteswetenschappen raken in het gedrang, en onderwijs en onderzoek worden met een beroep op internationalisering in een knellend keurslijf gedrongen. In 'Topkitsch en slow science' kritiseert cultuurfilosoof René Boomkens deze vooral voor de sociale en geesteswetenschappen funeste bedrijfsmatige disciplinering van wetenschap en wetenschappers en houdt hij een pleidooi voor de kritische rol van de wetenschapper, een taak die door de bedrijfsmatige universiteit wordt ondermijnd.