De 'Dictionnaire philosophique' werd in 1764 uit voorzorg anoniem gepubliceerd, en dat bleek niet ten onrechte. Het boek werd prompt verbrand, niet alleen in Parijs, maar ook in Genève, Bern en Den Haag. Met name de artikelen over de bijbel en godsdienst wekten woede en verontwaardiging bij de autoriteiten. Toch vond het vanaf het begin een gretig onthaal en moest het al snel worden herdrukt. Het 'Filosofisch woordenboek' weerspiegelt de ongekende veelzijdigheid van de auteur, die zelf geamuseerd reageerde op de turbulente ontvangst van zijn werk: ‘Nou zeg, ik heb dat duivelse boek gelezen. De schrik sloeg me om het hart, maar het ergste vind ik nog dat christenen, die zo’n mooie naam eigenlijk niet waard zijn, mij ervan verdenken de schrijver te zijn van zo’n antichristelijk boek.’ Zo ook, vol ironie en rijmende spot, maar ook met ernst en diepzinnigheid, trekt hij ten srijde tegen onrecht, fanatisme, praalzucht en tirannie. In het voorwoord gaat vertaalster Hannie Vermeer-Pardoen uitgebreider in op het belang van het 'Filosofisch Woordenboek'.