In een Hongaars dorp in de buurt van de Sloveense grens beschrijft een auteur de loop van een jaar; soms heeft bij bet gevoel dat het wel eens zijn laatste kan zijn. Terwijl de natuur om hem been in al baar schoonheid het wisselen van de seizoenen volgt, trekken tal van verhalen aan hem voorbij. Al na een paar bladzijden denk je de schrijver op de een of andere manier te kennen. Er worden intieme details uit zijn erotisch, moreel en innerlijk leven meegedeeld, maar er zijn ook verhalen die bij van anderen heeft gehoord of die bij uit de geschiedenis beeft opgediept. Met De levensloper beeft Peter Nádas na Het boek der herinneringen (1993) een licht, lyrisch boek geschreven waarin bij zich niet alleen een melancholisch kroniekschrijver toont, maar ook een ironisch, soms polemisch commentator van zichzelf.