Na een boek over valken of dagroofvogels, zijn nu uilen of nachtroofvogels aan de beurt: ze verschillen van elkaar als dag en nacht. Noord, Oost, Zuid of West: in alle culturen vinden we sporen van Uilen. Ze worden door de enen vereerd terwijl ze door anderen worden verwenst. Hoewel het wetenschappelijk vaststaat dat uilen niet 'wijzer' zijn dan andere vogels krijgen ze vanaf de Middeleeuwen het imago van de 'oude wijze uil'.
Jenny vertelt: ''Rond het begin van onze jaartelling kenden we hier een mild en vochtig klimaat en een uitgestrekt bosgebied. De Bosuil was tijdens die periode in de Lage Landen de meest voorkomende uilensoort. Ook nadat er meer landbouw kwam bleef hij eerst nog talrijker dan de Kerkuil. Pas toen er grotere stenen gebouwen kwamen en ook de ontbossing verder toenam, werd de Bosuil teruggedrongen door de Kerkuil. Ook de Velduil en de Ransuil kwamen in de Lage Landen meer algemeen voor, vooral aan de rand van de bossen.
Omdat de landbouw zich nog verder ontwikkelde, waarbij de bossen stilaan verdwenen, verscheen hier ook de Steenuil die zich uitstekend voelde in dit nieuwe landschap. Als goede muizenvangers waren alle uilen in die periode erg geliefd bij de boeren.''
Perfecte muizenvangers, een boeiend broedgedrag en de dringend noodzakelijke bescherming zijn enkele van de 'topics' die in dit boek uitgebreid aan bod komen.
De prachtige tekeningen en aquarellen van Herwig Blockx tonen aan dat ook hij onze uilen een warm hart toedraagt.