''De gevechten zijn meestal van korte duur maar zeer hevig. De tegenstanders vliegen op elkaar in, grijpen elkaar in de vlucht vast en vallen als een fladderend kluwen op de grond, waar het gevecht definitief beslecht wordt. Slaagt de ongelukkige verliezer er dan niet meer in om te vluchten, dan worden de ogen uit de kassen gepikt, pluimen worden uitgerukt en de schedel wordt stukgeslagen. Kan de verliezer toch nog ontsnappen, dan verdwijnt hij zo snel mogelijk uit het gezichtsveld van de triomfantelijk zingende winnaar. ..''
Een verslag van een hanengevecht? Ruziënde arenden? U zal moeilijk geloven dat dit een deel van de beschrijving is van het gedrag van een erg bekend vogeltje: de roodborst. Nochtans is dit de weergave van soms voorkomend extreem gedrag bij de verdediging van een eigen leefgebied.
Slechts een deel van de roodborsten trekken in het najaar naar het zuiden. Maar als ze het doen leveren ze hierbij een merkwaardige prestatie: ''Een gewichtstoename van 5 gram stelt de roodborst in staat om 36 uur aan één stuk door te vliegen aan een snelheid van ongeveer 40 km per uur. Dit levert een verplaatsing op over een afstand van ongeveer 1400 km in één non~stop vlucht.''