Als een reiziger China bezoekt en dan niet de Grote Muur gaat zien, is dat jammer, maar als hij in Peking komt en dan geen Pekingeend gaat eten, heeft hij werkelijk wat gemist. Uit dit spreekwoord blijkt hoezeer de Chinezen hun kookkunst waarderen. De Chinese keuken dankt haar veelzijdigheid niet alleen aan de enorme uitgestrektheid van het land en de talrijke, diverse bevolkingsgroepen met hun eigen culinaire tradities en de aan het klimaat aangepaste verschillende landbouwvormen en - produkten. Ook de fantasie waarmee de Chinezen van de eenvoudigste ingrediënten de meest afwisselende gerechten wisten te creëren en hun levenslustige aard, waarbij lekker eten als het middelpunt van het leven wordt beschouwd, hebben hier veel toe bijgedragen. "Peng Tiao- is de Chinese uitdrukking voor koken, maar deze twee woorden houden veel meer in dan er bij ons onder wordt verstaan. "Peng" betekent "garen" in de betekenis van voedsel dat niet meer rauw is, terwijl Jiao" zich door de begrippen "kruiden" en _verfijnen" laat vertalen. Voor de bron van de Chinese kookhistorie moeten we 300.000 jaar teruggaan naar de tijd van de Peking-mens die toen al de voordelen van "Peng" ontdekt had. Reeds rond 2000 v Chr. hadden de mensen er al een grote verscheidenheid aan bronzen keukengereedschap ontwikkeld. In die tijd moet ook de ontdekking van "Tiao" worden geplaatst. Hiermee was de basis van de Chinese kookkunst gelegd. De koks uit die lang vervlogen tijd gebruikten overigens al olie, zout, suiker, gember en rijstwijn - ingrediënten die ook in de huidige Chinese keuken niet weg te denken zijn. Op afbeeldingen van graven uit de Han-dynastie is te zien dat reeds 200 jaar voor onze jaartelling uiterst overdadige banketten werden aangericht. Uit deze tijd stammen ook de eerste op bamboe geschreven kookboeken. In ,vroeger tijden hield een banket veel meer in dan alleen maar het stillen van de honger van de gasten. Tussen de ontelbare gangen door werden wedstrijden in dichten gehouden en gezelschapsspelen georganiseerd - kortom, men vermaakte zich en dronk daarbij rijstwijn of rijstbrandewijn. De maaltijden vormden daardoor een langdurige aangelegenheid, maar de verschillende gangen waren licht en lagen niet zwaar op de maag. Ze weerspiegelden tevens het YinYang-principe volgens welke een maaltijd evenwichtig en nooit saai mag zijn, zodat zelfs na 10 tot 12 uitgelezen gangen de zintuigen telkens weer opnieuw geprikkeld worden. Dit boek wil u de mogelijkheid bieden de echte, authentieke Chinese keuken te leren kennen en waarderen. Het eerste hoofdstuk laat u kennismaken met het land en zijn bewoners. Daarna volgen een aantal oorspronkelijke recepten in de Chinese culinaire volgorde. Door de praktische stap-voor-stap aanwijzingen zijn ze niet moeilijk te volgen. De recepten worden door achtergrond-informatie, tips en interessante reportages over de kenmerkende produkten van het land aangevuld. De suggesties voor het combineren van verschillende gerechten zijn bedoeld om u in staat te stellen voor verschillende gelegenheden de juiste maaltijd te kiezen. De woordenlijst geeft tekst en uitleg over belangrijke begrippen en ingrediënten uit de Chinese keuken. De index ten slotte helpt u de recepten te vinden. Laat dit boek u meevoeren naar het Rijk van het Midden en leer de geneugten kennen van de kunst van "Peng Tiao".