Het centrale thema van dit boek is de achterstand van de geestelijke gezondheidszorg, en het lijden, ook van 'gewone' mensen, dat daardoor onnodig onbehandeld blijft. Vanuit dit uitgangspunt - gecombineerd met de opvatting van medisch handelen als 'verlichten van lijden'- geeft de auteur zijn beschouwingen op diverse gebieden van de geestelijke gezondheidszorg: kindermishandeling, euthanasie, rouwbegeleiding, telefonische hulpdiensten, vluchtelingenzorg. Ook meer algemene onderwerpen als empathie en taal, plicht, geweld, religie en moraal, en psychologische onderwerpen als schaamte, verlegenheid, angst en troost worden besproken vanuit de context van geestelijke gezondheidszorg. Van Dantzig plaatst dit alles in het perspectief van 'Onze Eeuw', het laatste artikel in het boek: er is de afgelopen eeuw ongekende vooruitgang geboekt op het gebied van democratie, en welvaart en lichamelijke gezondheidszorg voor iedereen. Zijn visie op geestelijke gezondheidszorg strekt zich uit van de zorg voor het persoonlijk lijden tot aan het behoud van deze maatschappelijke verworvenheden. Hij ondersteunt dit met heldere en doordachte argumenten.