Het Koloniaal Militair Invalidenhuis opende zijn deuren in 1863, nadat koning Willem III zijn landgoed Bronbeek voor dit doel had geschonken aan de staat. Gepensioneerde en invalide oud- militairen van het Indische leger konden er een onbezorgde oude dag doorbrengen. Tegenwoordig vervult het Koninklijk Tehuis voor Oud-Militairen ‘Bronbeek’ voor veteranen dezelfde rol, al staat het sinds 1970 open voor militairen uit de gehele krijgsmacht.

Tussen 1863 en 1998 heeft Bronbeek heel wat ontwikkelingen doorgemaakt. De verzorging verbeterde, het tehuis werd herhaaldelijk gemoderniseerd en er ontstond een koloniaal museum.
Na de recentelijk gewonnen strijd om het voortbestaan, werd het tehuis gerestaureerd en in 1998 heropend. Bronbeek is dan ook niet zomaar een tehuis voor oud-militairen: het geldt als een symbool van de zorg voor veteranen. Het toont dat Nederland de mannen en vrouwen die een oorlog werden ingestuurd niet in de steek laat.
Bronbeek, Tempo doeloe der liefdadigheid schetst aan de hand van originele archiefstukken de boeiende geschiedenis van dit unieke tehuis. De auteur houdt anekdotes tegen het licht, vertelt verhalen die tot dusver zijn verzwegen, en vergeet daarbij de lach en de traan niet.