Henry Lee leeft in een verwarrende wereld. Van zijn vader moet hij 'Amerikaan worden' maar als Chinese jongen op een witte school in Seattle wordt hij alleen maar gepest. Het is 1942 en sinds de Japanse aanval op Pearl Harbor wordt iedereen van Aziatische afkomst met de nek aangekeken.
Sheldon, een zwarte jazzsaxofonist, probeert Henry met raad en daad bij te staan, maar het is Keiko, een nieuw klasgenootje van Japanse afkomst, aan wie hij zijn hart verpandt. Ze is mooi, zelfverzekerd en dapper, alles wat Henry niet denkt te zijn, en hij adoreert haar. Keiko wordt echter met haar familie en alle andere Amerikaanse Japanners uit Seattle weggevoerd naar een interneringskamp en de geliefden verliezen elkaar voorgoed uit het oog.
Ruim veertig jaar later is Henry er getuige van hoe in het Panama Hotel, waar vroeger de Japanse wijk begon, een ontdekking wordt gedaan. In de kelder worden spullen gevonden die door Japanse families waren opgeslagen voordat zij weggevoerd werden. Onder de voorwerpen bevindt zich een parasol van bamboe, met vissen beschilderd.
Met een schok realiseert Henry zich dat de parasol van Keiko is. Herinneringen aan zijn grote liefde komen boven en Henry vraagt zich af of het leven nog een tweede kans biedt...