SAS - In Istanboel

Malko pakte de riemen.
'Gaan we naar huis?' vroeg Leila. 'Ik heb het koud.' 'Wacht even, nog niet.'
Ze wilde protesteren toen hij haar aankeek. Ze voelde zich week worden onder die gouden blik. En ze dacht dat ze hem begreep. 'Je bent onverzadigbaar,' mompelde ze. 'Iedereen zal ons zien. Ik wil niet.'
Eigenlijk was ze verrukt. Terwijl Malko roeide, ging ze op de
bodem van de boot zitten en drukte haar nagels in zijn dijen. Ze bespiedde zijn reacties. Hij keek naar haar en liet zijn ogen rusten op haar benen die onder haar te korte rok zichtbaar waren. Van de weg volgde Krisantem het bootje met zijn ogen. Een vreemd idee om in een roeibootje op de Bosporus te gaan varen, terwijl er veel gerieflijker boten waren, met hutten ...