In tijden van de biopolitiek (Michel Foucault) wordt schizofrenie gezien als een ziekte van de hersenen. Maar al te graag omarmen wij deze voorstelling van zaken, omdat ze vele problemen in de psychiatrie oplost: ze biedt een helder model, een aan te duiden oorzaak, een ontschuldiging van ouders en een eenduidige behandeling met pillen en 'management care'.
Nog afgezien van het feit dat we niet weten waar nu precies die ziekte is gelokaliseerd, laat staan dat we de ziektekiem kennen, moeten we constateren dat door de euforie van de medische wetenschap het schizofrene subject is zoekgeraakt. In de psychiatrische praktijk anno 2005 wordt er nog nauwelijks gesproken met psychotici. Veeleer warden hun symptomen het zwijgen opgelegd.
Dit boek wil juist het schizofrene subject naar voren halen en zijn symptomen laten spreken. Langs twee uiteenzettingen over structuur en betekenis van het subject en het symptoom wordt een andere benadering van de schizofreen mogelijk. Tegen deze achtergrond zal de lezer wellicht meer begrip krijgen voor de soms wondere, bizarre maar ook wel creatieve wereld van de psychoticus. Eén casus gaat over de door Jacques Lacan psychotisch geachte schrijver James Joyce, de andere casus komt uit de klinische praktijk van de auteur.
Dit boek is bestemd voor iedereen die met psychotici te maken heeft, zowel voor professionals als belangstellenden.