De psychiatrie is een weten dat van zich doet spreken. Maar waarop is dit weten gebaseerd? Op de biologie? Op de psychologie? Op de interactie tussen beide? Of weten we het gewoonweg niet en wordt onze onwetendheid overdekt met vele verhalen over de (psychopathologische) mens die allemaal wel wat waars bevatten maar elkaar heel vaak tegenspreken of elkaar zelfs uitsluiten? Vanuit verschillende invalshoeken belichten de auteurs de wetenschappelijke status van de psychiatrie: vanuit de biologische psychiatrie, en Marc De Kese vanuit de filosofie, Jim vanuit de psychiatrische epidemiologie, Hubert Van E en vanuit de psychoanalytische praktijk en Mooij vanuit een filosofisch dualisme. De meeste auteurs pleiten voor een integratie van de uiteenlopende standpunten en anderen wijzen die mogelijkheid ronduit af. Volgens deze laatste groep is de wetenschap niet bij machte de eenheid van het verschijnsel mens te denken en herbergt het mens zijn zelf een gespletenheid die het mogelijk maakt om mens te zijn. De bijdragen getuigen van een grote interesse in het onderwerp 'Hoe wetenschappelijk is de psychiatrie?' Eerder wordt het interessegebied geproblematiseerd dan dat er pasklare blauwdrukken van een wetenschappelijke psychiatrie worden geleverd. Doordat de lichaam-geest problematiek in alle bijdragen in mindere of meerdere mate aan de orde komt, wordt aansluiting gevonden bij een thema dat opnieuw actueel is.