Deze sprookjes ademen het karakter van het eenzame, overweldigende Mongoolse landschap, waar de afstanden groot zijn en de mensen in vilten tenten (joerten) wonen. De held is vaak een eenvoudige herdersjongen, een jager of een wijze oude man, die zich door middel van zijn slimheid en handigheid - af en toe ook met behulp van bovennatuurlijke krachten - door de moeilijkheden weet heen te slaan, waarbij de plaatselijke heersers soms een opvallend bedenkelijke rol spelen. Schapen, geiten, de sluwe vos, maar vooral het onmisbare paard duiken met grote regelmaat op in deze vertellingen uit een nomadencultuur.