Het frietkot is de spiegel van het Belgische volk. Of het nu om Vlaanderen of Wallonië gaat: de frietkoten zijn overal op dezelfde wijze van elkaar verschillend, en stuk voor stuk zo Belgisch als maar kan. Ze dragen namen als Frituur Miranda, Dikke Willy of Bij Roger en Liliane. België en frieten zijn één. Het land is als het ware uit frietvet gesculpteerd, en het openbare leven heeft er dezelfde gladde smeuïgheid en hetzelfde gouden korstje als het nationale volksvoedsel. Een nauwkeurige analyse van het frietkot brengt een even veelzijdige als fascinerende cultuur aan het licht, de zogenaamde frietkotgeest. Op satirische wijze beschrijft Ilegems alle clichés en vooroordelen over Belgen én Nederlanders. Zijn studie mondt uit in een pleidooi voor een Verenigd Europa, Euro-België genaamd, met Brussel als hoofdstad: een grandioze administratie, honderden commissies en adviesraden, kolossale budgetten, duizenden ambtenaren die niemand controleert, complexe reglementen met veel uitzonderingen, rookgordijnen, frauduleuze rapporten en nepstudies. De Belgisering is volop aan de gang. In het Europa der Belgen zal de frietkotgeest zegevieren.
Paul Ilegems is docent aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten te Antwerpen. Sinds vele jaren is hij de frietspecialist van de Lage Landen.