Mattanza

Wanneer de stervende tonijn bewoog, werden de acht mannen die hem vasthielden, door elkaar geschud. Zijn lichaam had de vorm van een volmaakt, reusachtig, puntig ei. De huid leek van glanzend marmer, blauw als de aarde vanuit de ruimte. Hij veranderde van kleur terwijl hij stierf. Glinsterende sluiers van lichtend roze en groen spoelden eroverheen. Rood bloed vloeide uit een snede in zijn flank. De mannen maakten zich gereed om hem op te tillen. Elk voorjaar trekken grote scholen tonijn door de Straat van Gibraltar om in de Middellandse Zee te paaien. En al eeuwenlang worden ze daar opgewacht door de vissers van Sicilië. Theresa Maggio, een Amerikaanse journaliste van Italiaanse afkomst, leidt in dit prachtig geschreven boek de lezer binnen in de wereld van de tonijnvangst, de rituele jacht op tonijn zoals die sinds de vroegste tijden wordt bedreven. In een imposant en bloedig spektakel drijven de vissers de tonijnen in hun val van netten naar de dodenkamer, waar de vissen gedood en aan boord gebracht worden. Een uitbarsting, een explosie. Een bron van oerenergie, schoonheid en lijden, allemaal in een klein vierhoekje zee. Theresa Maggio zag haar eerste mattanza vanaf Favigna, een eiland voor de westkust van Sicilië. Ze was daarheen gebracht door haar minnaar, een visser uit Palermo, maar ze ruilde haar liefde algauw in voor haar fascinatie voor dit prachtige eiland en zijn bewoners, de vissers van de tonnara. Maggio weet hun vertrouwen te winnen en dringt binnen in hun mannengemeenschap met zijn eigen mores en hiërarchie. Ze vertelt over hun bijgeloof, hun liederen, de selectie van de bemanning, de voorbereiding op de jacht, het klaarmaken van de netten en de schepen. Zo ontstaat een fascinerend beeld van een hechte gemeenschap en zijn machtige ritueel, de mattanza, de mythische strijd van de mens tegen de natuur, het schouwspel van het doden om zelf te kunnen leven.'Mattanza' is een verhaal over de zee die geeft en neemt en altijd weer de belofte van vernieuwin