Deze nieuwe bundel inventariseert, in Komrij's onovertroffen stijl en geest, wat er de laatste jaren zoal is afgepraat en -geschreven over het milieu, de kunst, homoseksualiteit, et cetera. Het bevat Komrij's lof van de langzaamheid, zijn doorlichting van het Opperlands, zijn vertogen over de Nederlandse volksaard en de pedofilie, en het behandelt de in Nederland onstuitbaar voortwoekerende ziekte van het columnisme.Komrij is uitgegroeid tot de grote bestrijder van de holhoofdigheid. Waar de leegheid zich verliest in plastictaal, vult hij het vacuüm 'met het bloed dat drukinkt heet'. Met een werkelijke thematiek dus. En met gedrevenheid, hoog spel, passiemoord...* De natuurlijke vijanden van Komrij zijn de onverschilligen, de kleurlozen, de sentimentelen, de bureaucraten, ambtenaren, de braven van professie, de kwakzalvers in ideologie en taal, de meegaanden. Het zijn degenen zonder lading, en zolang zij bestaan en Komrij tegen ze schrijft zal hij nooit geannexeerd kunnen worden, ze stoten elkaar af als in een chemische reactie. - Carel Peeters