In Het roze huis lopen de beschrijving van een kindertijd in je jaren vijftig van de twintigste eeuw en van de onomkeerbare veranderingen in een oude plattelandssamenleving dooreen. De verteller herinnert zich het huis van zijn familie, waar hij vanaf zijn zesde jaar de zomers doorbrengt, en dat hij bezoekt als er iemand van de oudere generatie is overleden en in het dorp wordt begraven. Achter de doden gaan verhalen van bewogen levens schuil. De dramatische oorlogservaringen van zijn grootvader tijdens de Eerste Wereldoorlog en de tragische liefdes van zijn ooms vormen de schering waarop de verteller de inslag van zijn eigen leven weeft. Stegen de achtergrond van hun geschiedenis krijgen zijn keuzes het karakter van een lotsbestemming.