Émile, de hoofdpersoon in deze korte roman, is een brave, bijziende kantoorklerk op een verzekeringskantoor. Hij leidt een onbeduidend leven en bestaat eigenlijk nauwelijks. De zwangerschap van zijn vrouw Angélique overvalt hem en vormt een bedreiging voor zijn bestaan. In zijn kleine woning dreigt hij in bed als een vlieg tegen het bloemetjesbehang te worden geplet door de almaar opzwellende buik van zijn vrouw, en in zijn huis kan hij zich niet meer wenden of keren. Over het mysterie van de geboorte heeft hij nooit nagedacht en de opeenvolging van generaties komt hem plotseling voor als een verschrikkelijke nachtmerrie. Als het kind eenmaal geboren is en hij 'er eindelijk bij hoort' voelt hij zich verlaten en buitengesloten, niet bij machte de gebeurtenis te accepteren. Van lieverlede slaat de waanzin toe. Hij kruipt ziek in bed. Als hij beter is gaat hij weer naar kantoor; in huis is amper nog plaats voor hem. Door zijn hoofd spoken oude bioscoopjournaalbeelden van een brandend neerstortende zeppelin, die hij nooit heeft kunnen vergeten. Een slachtoffer dat even later verbrand is komt groot in beeld en lijkt hem te wenken met zijn strohoed. Hij wordt vaste klant bij een hoertje, dat hij als een godin vereert. Daar zit hij te schrijven, in een poging terug te keren naar een ongeboren staat. Uiteindelijk springt hij in het water en verdrinkt.
Voor Obaldia zijn droom en werkelijkheid even belangrijk. Zijn tragische visie op het bestaan geeft hij op een even originele als geestige wijze vorm in deze korte roman.