Toen keizerin Catharina de Grote in 1796 in Sint Petersburg overleed, verloor de wereld de meest bewonderde vorstin van Europa. En dat terwijl zij - 67 jaar eerder - was geboren als de totaal onbekende prinses Sophie van het onbeduidende Duitse vorstendom Anhalt-Zerbst. Haar leven kreeg een onvermoede wending door haar huwelijk met de zo ongelukkige erfgenaam van de Russische troon. Aanvankelijk werd zij gebrandmerkt als usurpator en moordenaar toen zij in 1762 de macht overnam van haar schlemielige echtgenoot. Maar Catharina overleefde de opvolgingscrisis en werd geleidelijk aan algemeen beschouwd als de rechtmatige keizerin van het reusachtige tsarenrijk. Zij regeerde vierendertig jaar lang. In die tijd veranderde de status van Rusland in het Europees machtenspel van paria aan de zijlijn in een van de grote mogendheden. Catharina was een intelligente, hardwerkende vrouw met vastomlijnde ideeen en een charismatische persoonlijkheid. Legendarisch werd zij ook dankzij haar twaalf opeenvolgende minnaars, telkens jonger in leeftijd. Aangezien zij veel macht bezat, oogstte Catharina naast bewondering ook hoon en afgunst, en was zij een geliefd onderwerp voor de bedrijvers van satire.