Herodes, van 37 v.Chr. tot zijn dood in 4 v.Chr., koning van de Joden behoort tot de meest omstreden figuren uit de wereldgeschiedenis. Hij manifesteerde zich in zijn lange regeerperiode als een man met twee gezichten. In zijn openbare leven was hij buitengewoon succesvol, zijn privé-leven daarentegen was een aaneenschakeling van moord en doodslag van dramatische gebeurtenissen die hij grotendeels zelf in gang heeft gezet. De historicus Flavius Josephus doet van alle ellende uitgebreid verslag in zijn De Oude Geschiedenis van de Joden. Als een bijna-ooggetuige beschrijft hij de intriges aan het koninklijk hof. Herodes' bevel om zijn echtgenote Mariamme, op wie hij hartstochtelijk verliefd was, te doden vormt het begin van een familietragedie die haar weerga nauwelijks kent. In zijn relaas beschrijft Josephus hoe Herodes ten prooi viel aan jaloezie, achterdocht en uiteindelijk paranoia. Ook de dubieuze rol van Herodes' zuster Salome wordt niet vergeten. De haat die zij Mariamme's kinder