In 1935 en 1941 werd een Jood die al bijna tweeduizend jaar dood was door Poolse en Franse Joden ter dood veroordeeld. De aanklacht: collaboratie met de vijand. Flavius Josephus vertelt het verhaal van een Romeinse Jood (of een Joodse Romein) die werd geboren in Jeruzalem, Judea: een staat die onder Romeins bestuur stond en waar tijdens zijn leven het christendom geboren werd. Hij voerde een leger aan tegen de Romeinen die zijn land bezetten, maar werd door hen gevangengenomen. Als krijgsgevangene zetten de Romeinen hem in om het Joodse volk ervan te overtuigen hun wapens neer te leggen. Over deze gebeurtenissen schreef hij in Rome De Joodse oorlog, een boek dat nog altijd controversieel is, en dat hem op genoemde postume terdoodveroordeling kwam te staan. Ook schreef Josephus over Jezus en zijn volgelingen, waardoor hij voor christenen ongemeen belangrijk is. Deze biografie gaat over zijn jeugd en opleiding in Judea, zijn politieke en militaire carrière, zijn `verraad en collaboratie tijdens de Joodse oorlog, over het laatste deel van zijn leven, in Rome, en de boeken die hij schreef. Een schets, kortom, van een omstreden migrantenauteur in de klassieke wereld.