Turbulent. Dat was het leven van Jean-Jacques Rousseau (1712-1778) zonder meer. Hij groeide zonder moeder op, werd op zijn tiende door zijn vader in de steek gelaten, had liefdesrelaties met een oudere vrouw uit hogere kringen en een analfabete wasvrouw, met wie hij vijf kinderen kreeg die hij allemaal
naar het weeshuis bracht.
Ook in zijn tijd was Rousseau een buitenbeentje. Hij stond in nauw contact met de Verlichtingsfilosofen - Immanuel Kant had diepe bewondering voor hem - maar moest niets van hun vooruitgangsgeloof hebben. Rousseau, exponent van de Romantiek, zag de mens als van nature goed, maar gecorrumpeerd door de maatschappij.
Biograaf Leo Damrosch laat de samenhang zien tussen dit turbulente leven en de genialiteit van de filosoof en pedagoog. De autodidact Rousseau schreef een aantal meesterwerken die een blijvende invloed hebben op ons politieke denken en onze opvoedingsidealen, onder andere Het maatschappelijk verdrag en Emile. Het laatste boek was zo baanbrekend dat het vrijwel onmiddellijk verboden werd in Frankrijk. Zijn Bekentenissen behoren tot de hoogtepunten van de autobiografische wereldliteratuur.
Leo Damrosch is hoogleraar letterkunde aan Harvard University. Hij schreef veel over achttiende-eeuwse auteurs, onder meer over de Franse politiek filosoof De Tocqueville.