In het laatste jaar van de Tweede Wereldoorlog verenigde zich een groep fotografen onder leiding van ‘Frits’ tot de illegale groep ‘de ondergedoken camera’. Ze stelden zich tot doel gezamenlijk een beeld te geven van het verschrikkelijke dat om hen heen gebeurde. Van onder hun jas en vanuit portieken en met de camera in een tas fotografeerden ze terreur, ellende en het verzet.
Vijfentwintig jaar na de oorlog verzamelde Cas Oorthuys, die tot die groep behoorde, zijn oorlogsfoto’s in het boek 1944-45. Het laatste jaar. Een boek met foto’s door één man genomen, om te laten zien wat in dat verschrikkelijke jaar door één mens beleefd en gezien kon worden. Het zijn geen ‘mooie’ foto’s maar beelden van het leven in dat jaar waarin de mens zo ontluisterd werd.
Een aangrijpend tijdsdocument, met een voorwoord van Wichert ten Have, directeur van het Centrum voor Holocaust- en Genocidestudies.