De Nederlandse fotograaf Cas Oorthuys heeft tussen het interbellum en de jaren zeventig de wereld afgereisd. De beelden die hij in die periode maakt zijn enerzijds prachtige momentopnames van een wereld in verandering maar tonen anderzijds ook het tijdloze van bepaalde landschappen, samenlevingen en culturen. Politiek geëngageerd als hij was, had hij tot doel onder meer de impact van de industrie op het sociale en geografische weefsel in beeld te brengen. Hij had een bijzondere interesse in het arbeidersen boerenbestaan, maar ook in de urbanisatie van grootsteden als Parijs en New York of de dekolonisatie van Zuidoost-Azië. Tijdens de Tweede Wereldoorlog integreerde hij het leven van de Nederlandse verzetsstrijders in zijn werk. Hij capteerde (illegaal) de barre levensomstandigheden en het dagelijkse lijden. Oorthuys gebruikte fotografie als wapen, maar maakte ook werk vanuit een vorm van human interest. Na de oorlog heeft hij als geen andere fotograaf in de periode van de wederopbouw uitdrukking gegeven aan het groeiende zelfbewustzijn van de Nederlanders. Het Nederlands Fotomuseum in Rotterdam bewaart het archief van Oorthuys, dat zo’n 440.000 negatieven telt en door de fotograaf zelf nauwgezet en systematisch gedocumenteerd werd. De archieven bestaan vooral uit contactvellen, waarop Oorthuys zelf aantekeningen maakte. Een tentoonstelling in het Fotomuseum in het najaar van 2018 en deze publicatie bundelen een grote hoeveelheid van nooit eerder gepubliceerde contactvellen en tonen hiermee voor het eerst de reikwijdte van het oeuvre van Cas Oorthuys en zijn belangrijke positie binnen de Europese naoorlogse fotografie.