Petrarca’s Canzoniere of Het liedboek is om minstens drieredenen klassiek: het vormt het schitterende begin van de renaissancein de literatuur; het is het grootste monument vooreen liefde in lyrische gedichten; en het is het boek waarin allerijkdommen van de vorm der vormen, het sonnet, aan het lichtworden gebracht. Meestervertaler Peter Verstegen is de eerstedie alle 366 gedichten (niet allemaal sonnetten) heeft durvenvertalen – en hij is er glansrijk in geslaagd.Als man van de renaissance bestudeert en bewondert Petrarca de klassieken,maar als hij in de volkstaal schrijft bouwt hij vooral voort op middeleeuwsepoëzie. Hij combineert de vrouwendienst van de troubadours, het bezingenvan een onbereikbaar hoge geliefde, met de zoetvloeiende dichttrantvan Dante. Het resultaat is iets volkomen nieuws, het begin van een nieuwtijdperk – door Petrarca’s vele navolgers kunnen we het ons misschien nietmeer zo goed voorstellen, maar zijn sonnetten zijn treffend, pittig, subtiel enontroerend op een destijds ongehoorde manier. Wat ons in ieder geval aanspreekt,omdat het van alle tijden is, zijn Petrarca’s hevige gevoelens: verliefdheidin het begin, smart bij de dood van Laura, en tot slot een samengaan vandie twee in een lyrische synthese